نيايش

خدایا،

آتش مقدّس «شک » را

 آن چنان در من بیفروز 

تا همه «یقین» هایی را که در من نقش کرده اند، بسوزد. 

وآنگاه از پس توده ی این خاکستر، 

لبخند مهراوه بر لبهای صبح یقینی، 

شسته از هر غبار، طلوع کند.

خدایا،

 به هر که دوست می داری بیاموز

که عشق از زندگی کردن بهتر است،

و به هر که دوست تر میداری، بچشان

 که دوست داشتن از عشق برتر!

خدايا،

به من زیستنی عطا کن،

که در لحظه مرگ،

 بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است،

 حسرت نخورم.

 ومردنی عطا کن،

 که بر بیهودگی اش، سوگوار نباشم.

بگذار تا آن را من، خود انتخاب كنم،

امّا آن چنان كه تو دوست داري.

« چگونه زیستن » را تو به من بیاموز،

« چگونه مردن » را خود خواهم آموخت! 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: