با بهار

بيا مثل بهار سبز شويم ، جوانه بزنيم

روي بام شكوفه ها آشيانه بزنيم         

بيا مهرباني را تقسيم كنيم

با خوبيها پيوندي بي بهانه بزنيم

و در عمق قارة شب

گيسوي مهتاب را شانه بزنيم

گذر كنيم تا انتهاي جغرافياي شكفتن

بوسه بر روي گلها

كرانه تا كرانه بزنيم

بيا جاده را تا طلوع سحر ادامه دهيم

نقشي از ترجيع بندهاي شاعرانه بزنيم

زندگي را صدا كنيم ، سپيده را فرياد

در حنجرة صبح

شطي بهارانه بزنيم

كوچه در كوچه شهر را

با گل و سبزه آذين بنديم

بخوانيم و بخنديم و نغمه هاي شادمانه بزنيم

بهار يك انفجار دائمي است

بيا در انفجار بهار

موج رقصي جاودانه بزنيم

بيا بپا خيزيم

به احترام بهار

انفجار در انفجار سرود و ترانه بزنيم

و حريم شب را بشكنيم

به اقتداي صبح برويم

نفس در نفس مي عاشقانه بزنيم

دستان تو پر از جوانه هاي تكثير است

و دلت پر از سرود و تكبير

بيا در سرود و تكبير جوانه بزنيم!

در گذر گاه عشق آشيانه بزنيم!

بسمه تعالي

عكسهايي كه هرگز تكراري نيست (روستاي قرآغاج)

اقدس اكبرنژاد

پژواك آخرين فريادهاي مظلوميت و تنهايي شهيدي در دل يك روستاي برفي!

شكست يك سكوت در دل يك روستاي ويران و متروك !

خاري درقلب روستا !

درهايي كه گويا ديگر كسي نيست آنها را باز كند!

خانه يك شهيد در دل روستاي ويران!

فرياد غربت روستا در دل سرد زمستان!

چرا راه عدالت گم شد؟! و چگونه ؟!

جاده هايي كه بي رهرو مانده است!

شبنامه هاي سرخ در دل داغ دار روستا!

آخرين بارقه هاي نسل فريادها !

جرقه هاي اميد در دل سرد زمستان روستاي متروك قرآغاج!

در دل ابرهاي تيره اندوه روستا سلام دوباره آفتاب مبارك است!

رد پاي گرگها تا خانه شهيدان!

روستا در غربت زمستاني ممتد ميگريد!

رد پاي گرگها . . . !

آيا روستا به سلام آفتاب جواب دوباره خواهد داد ؟!

رد پاي گرگها . . . !

آيا روستا دوباره خواهد خنديد ؟!

روستايي كه غريبانه جان باخت ! و روستاهايي كه . . . !

بشارت آفتاب از لابلاي ابرها !

ديوارهاي بلند كاهگلي روستا هنوز هم استوارانه ايستاده اند و عدالت را فرياد مي زنند !

تك نواز آفتاب در قلب سرد زمستان روستا !